Rock You Like A Hurricane

เป็นอีกหนึ่งผลงานเพลงของวง Scorpions ที่น่าสนใจ นั่นคือเพลง Rock You Like A Hurricane

Scorpions - Rock You Like A Hurricane

Back In Black

ผลงานของวง AC/DC ยังมีเพลงที่อยากนำเสนออีก นั่นคือเพลง Back In Black

Metallica

Metallica เป็นวงเฮฟวี่เมทัล, แทรชเมทัล ซึ่งก่อตั้งวงเมื่อปี 1981 ในเมืองลอสแอนเจลิส มลรัฐแคลิฟอร์เนีย สมาชิกรุ่นก่อตั้งของวงประกอบด้วย ลาร์ อุลลิช (กลอง), เจมส์ เฮทฟิลด์ (ร้องนำ, ริทึ่มกีตาร์), เดฟ มัสเทน (ลีดกีตาร์) และ รอน แม็คกอฟนีย์ (เบส) ต่อมารอน แม็คกอฟนีย์ ถูกไล่ออกจากวง ทางวงได้ คลิฟฟ์ เบอร์ตันมาแทนที่ และต่อมาเดฟ มัสเทน ก็ถูกไล่ออกจากวงเช่นกัน ทางวงได้ตัว เคิร์ก แฮมเม็ตต์ จากวง เอ็กโซดัส มาแทนที่ในตำแหน่งลีดกีตาร์ ต่อมาในปี 1986 คลิฟฟ์ เบอร์ตัน ได้เสียชีวิตลงเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทัวร์คอนเสิร์ต เจสัน นิวสเตด จากวงโฟลตซัม แอนด์ เจทซัม ได้เข้ามาแทนที่ในตำแหน่งมือเบสของวง เจสัน นิวสเตด ได้ลาออกจากวงในปี 2001 และถูกแทนที่โดยโรเบิร์ต ทรูฮีโย จนถึงปัจจุบัน
ผลงานสามชุดแรกของวงเน้นเพลงที่มีความเร็วว่าเพลงเฮฟวี่เมทัลทั่วไปในขณะนั้น จังหวะกระแทกกระทั้น บางเพลงเป็นเพลงบรรเลงขนาดยาว ที่แสดงถึงทักษะของนักดนตรีโดยเฉพาะคลิฟ เบอร์ตันผู้เป็นมือเบส แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการโซโล่เบสได้อย่างรวดเร็ว และใช้เอฟเฟ็กต์ที่ทำให้เสียงเบสฟังเหมือนเสียงกีตาร์โซโล่ จุดเด่นเหล่านี้ทำให้ทางวงเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ฟังเพลงเมทัลใต้ดินและมีส่วนสำคัญในการส่งอิทธิพลต่อวงรุ่นหลัง ทำให้เกิดแนวเพลงแทรชเมทัลในเวลาต่อมา อัลบั้มชุดที่สามของวงที่ชื่อว่า Master of Puppets เป็นที่ยอมรับกันว่าเป็นอัลบั้มที่ดนตรีเป็น แทรชเมทัล (Thrash Metal) เต็มตัว เพราะเต็มไปด้วยเพลงที่มีจังหวะที่รวดเร็ว กระแทกกระทั้น เหมือนการเฆี่ยน (Thrash) ม้าด้วยแซ่เพื่อให้ม้าควบตะบึงด้วยความเร็วสูงสุด

วงร็อคยุค 90’s ที่รวบรวม ยอดฝีมือ Paul Gilbert มือกีตาร์, Billy Sheehan เบส, Pat Torpey กลอง และ Eric Martin ร้องนำ ที่ต้องบอกว่าเป็น Super Group  พวกเขารวมตัวกันในปี 1985 เล่นดนตรีในแนว Heavy Metal, Ballad และ Blues Rock

     จุดเด่นของวง Mr. BIG อยู่ที่ พวกเขามีดนตรีที่เต็มไปด้วยความสามารถอย่างล้นเปี่ยม และมีความเป็น ร็อค และ ป๊อป ผสมอยู่ด้วยอย่างลงตัว จึงแตก Paul Gilbert เป็นมือกีตาร์ที่รู้จักกันดี จากความเร็วและเทคนิคอันยอดเยี่ยม จากผลงานวง Racer X และงานเดี่ยวของเขาเองต่างจากวง ร็อค ในยุคนั้น พอสมควร Billy Sheehan มือเบสระดับเทพ โด่งดังมาจาก David Lee Roth และเคยร่วมงานกับ นักดนตรี ระดับเทพอีกมากมาย Pat Torpey เป็นมือกลองที่ตีและ มิกซ์ดนตรี ระดับหัวแถว ส่วน Eric Martin เป็นนักร้องดาวรุ่ง ที่มีน้ำเสียงชวนฝันและกร้าวในตัว  ทั้งสี่มารวมตัวกันสร้างผลงานอันเป็นตำนานบทหนึ่งของวงการเพลงร็อค ด้วยซิงเกิ้ลสุดฮิตอย่าง To be with you ที่ขึ้นถึงอันดับ 1 ของ Billboard Chart รวมถึงเพลงฮิตอื่นๆ อย่าง Wild World, Green Tinted Sixtes Mind เป็นต้น

     อัลบั้มแรก ของ Mr.BIG ออกในปี 1989 ใช้ชื่อ Mr.BIG ชื่อเดียวกับวง ไม่ประสบผลสำเร็จเท่าไรใน USA ในส่วนของ Mainstream Rock แต่ประสบความสำเร็จ ในญี่ปุ่น และพวกเขาก็ออกทัวร์โดยเล่นเป็นวงเปิดให้วง Progressive Rock รุ่นใหญ่  อย่าง Rush

     ในปี 1991 อัลบั้มที่ สอง Lean into it ที่มีเพลง To be with you, Just take my heart สร้างความสำเร็จอย่างมากให้กับวง อัลบั้มนี้ขายได้หลายล้านก็อปปี้ และพวกเขาก็เริ่มมี World Tour เป็นของตนเอง งานชิ้นนี้ทำให้พวกเขากลายเป็น Super Star ขึ้นมาชั่วข้ามคืน โดยเฉพาะ Mainstream Rock คนฟังทั่วไปรู้จักชื่อ Mr.BIG

     อัลบั้มที่ สาม Bumb Ahead ในปี 1993 ก็มีเพลงฮิต ที่พวกเขาเอาเพลงของ Cat Steven มาทำใหม่ ในแบบของเขา Wild World ก็ขึ้นอันดับหนึ่งอีกเช่นกัน  และปี 1996 ก็ออกอัลบั้ม Hey Man เป็นอัลบั้มสุดท้ายของวงที่มี Paul Gilbert เพราะในปี 1997 เขาก็ออกจากวง เพราะสาเหตุจากทิศทางดนตรีไม่ตรงกัน เขาไปออกงานเดี่ยวของตนเอง  Mr.BIG ก็ได้ Richie Kotzen มือกีตาร์มาดเข้มมาแทน และได้ทำผลงานออกอีกสองอัลบั้ม

     ในปี 2000 ออกอัลบั้มที่ชื่อว่า Get over it และ ปี 2001 ออก Actual size ที่ออกเฉพาะในญี่ปุ่น ขายได้หลายล้านก็อปปี้เช่นกัน

     วง Mr.BIG ก็ต้องหยุดลงเพราะ ความไม่เข้าใจและทิศทางดนตรีที่ไม่ตรงกันในวง สร้างความผิดหวังให้กับแฟนเพลง โดยเฉพาะใน แฟนๆ ญี่ปุ่น

ยังอยู่กับวง Europe

เพลงนี้มีจังหวะสนุกๆไม่หนักมากแต่ก็โยกตามได้มีชื่อเพลงว่า All Or Nothing

Europe

Europe เป็นวงร็อค/เฮฟวี่เมตัลที่ก่อตั้งในสต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน ในต้นยุค1980 ตอนแรกชื่อวงคือ Force ซึ่งประกอบด้วยปีเตอร์ โอลซั่น (เบส), จอห์น โนรัม (กีตาร์), โทนี่ เรโน (กลอง) และโจอี้ เทมเพสต์ (ร้องนำ/กีตาร์) ต่อมาโอลซั่นก็ออกจากวงไป และมือเบสคนใหม่จอห์น เลเว่นก็เข้ามาแทน ทางวงส่งเทปเดโมไปในงานประกวดรายการหนึ่งในสต็อกโฮล์ม เพื่อจะดูว่าจะได้เซ็นสัญญากับค่ายบ้างไหม ซึ่งก็ได้กับค่ายเล็กๆในสวีเดนอย่าง Hot Records และเปลี่ยนชื่อวงเป็น Europe
อัลบัมแรกที่ใช้ชื่อเดียวกันกับชื่อวงนั้นออกมาในปี 1983 ซึ่งเป็นอัลบัมที่หนักหน่วง และมีเพลงฮิต Seven Doors Hotel ในประเทศญี่ปุ่น แต่สำหรับที่อื่นแล้ว พวกเขาก็ยังไม่เป็นที่รู้จัก
อัลบัมที่สอง Wings Of Tomorrow (1984) นั้นก็ยังคงเป็นเพลงเมตัลอยู่ แต่ยอดขายนั้นดีกว่าเดิม มือกลองโทนี่ เรโนออกจากวงไปและมีเอียน ฮอกแลนด์เข้ามาแทน และมีมือคีย์บอร์ดมิก มิเคลิมาเพิ่มในวง เพลงเด่นจากอัลบัมที่สองนี้ได้แก่ Stormwind และเพลงบัลลาด Dreamer
The Final Countdown (1986) อัลบัมชุดที่ 3 ของ Europe นี่เองที่ขายดีที่สุด และช่วยให้ทางวงได้รับความสนใจจากตลาดดนตรีในอเมริกา เพลงฮิตจากอัลบัมนี้ก็เช่น Rock The Night และ Carrie แต่ในขณะเดียวกันนั้น อัลบัมก็ได้เปลี่ยน Europe จากวงเฮฟวี่เมตัลมาเป็นป๊อปเมตัลตลาดๆ มือกีตาร์โนรัมลาออกไปเพื่อทำงานเดี่ยว และมือกีตาร์คี มาร์เชลโลก็เข้ามารับตำแหน่งแทน
Out Of This World (1988) เป็นแค่งานต่อจาก The Final Countdown แต่ก็ยังขายได้ดี เพลงดังๆก็เช่น Superstitious, Let The Good Times Rock และ Open Your Heart งานจากอัลบัม Wings Of Tomorrow ที่นำมาทำใหม่
มาถึงตอนนี้ Prisoners In Paradise (1991) ก็ออกมา วงการเพลงก็เริ่มจะเป็นอัลเตอร์เนตีฟ และ Europe ก็แยกวงกันไปชั่วคราวหลังจากอัลบัมนี้ อัลบัมรวมฮิต 1982-1992 (1993) นั้นถูกปล่อยออกมา พร้อมกับมีซิงเกิลที่ไม่เคยวางขายมาก่อนอย่าง Yesterday’s News นักร้องนำโจอี้ เทมเพสต์ออกอัลบัมเดี่ยวมา 2 ชุดในยุค90
สัญญาณแห่งการกลับมารวมตัวกันอีกครั้งของ Europe เริ่มต้นขึ้นในช่วงก่อนปีใหม่ของปี1999 เมื่อทางวงเล่นเพลงประจำวง The Final Countdown เพื่อฉลองปี2000 ในสต็อกโฮล์ม เพลงนี้ถูกรีมิกซ์และออกขายเป็นซิงเกิล The Final Countdown2000 ในขณะที่มือกีตาร์คนเก่าโนรัมก็ไปเล่นให้กับ Dokken
ในปี2003 หลังจากจากกันไป 12 ปี Europe ก็กลับมารวมตัวอย่างเป็นทางการกันอีกครั้ง เพื่อทำอัลบัมใหม่และทัวร์ในปี2004 ไลน์อัปก็มีโนรัม (กีตาร์) เช่นเดียวกับมือกีตาร์มาร์เชลโล Europe กลับมาแล้วและคาดว่าจะกลับมาพร้อมกับความยิ่งใหญ่ด้วย

Always somewhere

อีกหนึ่งเพลงเพราะจากวง  Scorpions นั่นคือเพลง Always somewhere